اثربخشی گروه درمانی به روش تحلیل رفتار متقابل بر سازگاری زناشویی و پیشگیری از عود افراد سم‌زدایی شده

عود اعتیاد در افراد سم­زدایی شده، یکی از معضلات مهم درمانی برای سوء­مصرف مواد است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر گروه درمانی به روش تحلیل رفتار متقابل بر سازگاری زناشویی و پیشگیری از عود افراد سم­زدایی شده می­باشد. این پژوهش به صورت نیمه­آزمایشی با گروه کنترل نابرابر انجام گرفت. با استفاده از نمونه­گیری در دسترس و از افـراد سم­زدایی شده مراجعه­کننده به مرکز دولتی درمانی نگهدارنده با متادون شهرستان بجنورد، 24 نفر به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش­آزمون، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر و پیش­بینی از بازگشت رایت و همکاران را کامل کردند و پس از انجام گروه درمانی با گروه آزمایش، پس­آزمون و پس از 5 ماه، آزمون پیگیری از هر دو گروه گرفته شد. در هنگام تکمیل آزمون پیگیری، مرفین چک نیز انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج  نشان داد که از لحاظ وسوسه­ی مصرف مواد بین دو گروه تفاوت معنی­داری در پس­آزمون و مرحله پیگیری وجود دارد، اما بین سازگاری زناشویی و احتمال مصرف مواد تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. طبق نتایج این پژوهش، گروه درمانی به روش تـحلیل رفتار مـتقابل مـمکن است از لحاظ وسوسه­ی مصرف مواد در افراد سم­زدایی شده مؤثر باشـد و می­تواند مورد توجه متخصصان قرار گیرد.